Źródło: http://novorossia.today
NATO - North Atlantic Treaty Organization, Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego, Pakt Północnoatlantycki, sojusz polityczno-wojskowy państw Europy Zachodniej, Stanów Zjednoczonych i Kanady powołany w Waszyngtonie 4 kwietnia 1949 na podstawie uchwalonej przez Senat amerykański w czerwcu 1948 tzw. rezolucji Vandenberga, która wzywała do tworzenia bloków militarnych w celu zapobiegania sowieckiemu zagrożeniu. Układ podpisało 12 państw: Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Luksemburg, Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy, a także Kanada i Stany Zjednoczone. 18 lutego 1952 do Paktu przystąpiły Grecja i Turcja, 5 maja 1955 przyjęto RFN, natomiast w 1982 Hiszpanię. W lipcu 1966 Francja opuściła wojskowe struktury Paktu, pozostając jedynie w strukturach politycznych. Grecja wycofała się ze struktur wojskowych po kryzysie cypryjskim w 1974, powróciła jednak do nich w 1980.
Najwyższym i jedynym organem statutowym jest Rada Atlantycka, która ustanawia inne organy i ustala ich kompetencje. Zbiera się kilka razy w roku na szczeblu ministerialnym, ale praktycznie obraduje stale w osobach stałych przedstawicieli w randze ambasadorów. Pracami Rady kieruje sekretarz generalny. Do najważniejszych zadań Rady zalicza się: konsultacje polityczne pomiędzy członkami, wyznaczanie dyrektyw dla władz wojskowych, obronę cywilną, ustalanie wysiłku zbrojeniowego państw członkowskich.
Źródło: http://s.v3.tvp.pl
Najwyższym organem wojskowym jest Komitet Wojskowy, w skład którego wchodzą szefowie sztabów wszystkich państw członkowskich oprócz Islandii. Uchwały organów kolegialnych wymagają jednomyślności. Obszar strategiczny dzieli się na trzy dowództwa: Europy – SACEUR, z siedzibą w Brukseli, Oceanu Atlantyckiego – SACLANT, z siedzibą w Norfolk (Stany Zjednoczone) i kanału La Manche – CHANCOM, z siedzibą w Portsmouth (Wielka Brytania), oraz jedną strategiczną Grupę Regionalną Kanada–Stany Zjednoczone. Początkowo NATO funkcjonowało zgodnie z doktryną masowego odwetu, a od 1961 elastycznego reagowania. Po rozpadzie bloku sowieckiego, Pakt szuka nowej doktryny. W 1997 Pakt zaprosił Czechy, Polskę i Węgry do negocjacji mających na celu przyjęcie ich w poczet członków NATO. Państwa te zostały członkami NATO 12 marca 1999.
Obecnie Sekretarzem Generalnym NATO jest Jens Stoltenberg (Norwegia).
Źródło: http://russia-insider.com
ONZ a NATO - różnice, porównanie
Najważniejszą różnicą między ONZ a NATO jest zasięg– Organizacja Narodów Zjednoczonych jest bowiem organizacją o charakterze globalnym (uniwersalnym), natomiast NATO obejmuje państwa Północnego Atlantyku – USA, Kanady i rozszerzająco na kraje Europy. W przypadku ONZ można mówić o ponad 180 członkach, natomiast do NATO należy 28 państw.
Kolejną ważną różnicą jest zakres tematyczny działania - Organizacja Narodów Zjednoczonych zajmuje się bardzo szerokim spektrum tematów, natomiast NATO to organizacja o węższym zakresie działania, który jest ściśle polityczno-wojskowy (mimo, że NATO deklaruje również cele pozawojskowe).
Można jednak znaleźć ważne elementy wspólne obu organizacji, które przejawiają się w dość ścisłej współpracy. W 2009 r. doszło do podpisania deklaracji o współpracy i wzajemnych konsultacjach - warto podkreślić, że formalne uzgodnienie współpracy nastąpiło po kilkudziesięciu latach istnienia obu organizacji.
Kolejnym podobieństwem między oboma organizacjami jest nastawienie na integrację działania w celu zwiększenia skuteczności i efektów działań. ONZ integruje prawie wszystkie kraje świata w celu dążenia do poprawy warunków życia, zdrowia, żywienia itp., natomiast NATO integruje państwa Europy i Ameryki Północnej dla wspólnych, bardziej skutecznych działań obronnych na wypadek konfliktów zbrojnych.